Gulam Hüseyin Sâedi, modern İran edebiyatında öncüsü olduğu büyülü gerçekçilik akımının ilk örneklerini Bayel Ağıtçıları’nda verir. 1964’te yayımlanan eser kısa sürede büyük bir başarıya imza atar. Bu kitapta yer alan “Dördüncü Hikâye” ünlü yönetmen Daryuş Mehrcui tarafından 1969’da Gav (İnek) adıyla beyazperdeye aktarılır. Senaryosunu Sâedi ve Mehrcui’nin yazdığı film, kazandığı ödüllerle İran sinemasının adını dünyaya duyururken, ülkenin sinema tarihinde bir dönüm noktası olur. Gerçekle gerçeküstü arasında gidip gelen, birbiriyle bağlantılı sekiz hikâye anlatılır Bayel Ağıtçıları’nda.

Acısına dayanamayıp ölen ineğine dönüşen bir adam, kıtlıkla savaşan köyde her şeyi yiyen bir çocuk, geceleri damlarda türbe suları serpen yaşlı kadınlar… Susmalar ustası Sâedi, büyülü gerçekçiliğin zirvelerinde dolaşıyor.

“Çocukluğumdan beri Sâedi’nin öykü ve romanlarına meraklıydım. Dramayı ondan öğrendim, o bana göre İran’ın Arthur Miller’ıdır.” - Asghar Farhadi

“Sâedi yoksulluğu çok başarılı biçimde gösterir, anlatır ama hiçbir zaman övmez.” - Cevad Mucabi