Düzyazının İnce Sesi, Giorgio Manganelli’nin 1966-1990 yılları arasında yazdığı yazın izleği üzerine yazılarını kapsıyor. Bunlar, tutarlı bir bütün oluşturan, aynı gövdeden dal sürmüş yazılar: Manganelli yazın’a sui generis bir açıdan bakıyor: Yazın’ın “yalan” olduğunu söylüyor, örneğin. Olası bir “Niçin yazıyorsunuz?” sorusuna “Ayakkabılarımın bağcıklarını bağlayamadığım için” yanıtını veriyor. Bu alışılmadık, giderek şaşırtıcı yazıların en belirgin özelliği, derin, yoğun ve şiire yaklaşan dildir: Özenle seçilmiş, ansızın kopup yerlere saçılan bir dizi inci kolye gibi dağılmaya eğilimli sözcükler, alışılmadık, aykırı benzetimler, eğretilemeler... Bir de kuşkusuz Manganelli’nin özgün mizahı. Özellikle yazın üzerine düşünmekten hoşlanan okurlar, kitabın başından sonuna dek, Manganelli’nin düzyazısının ince sesini duyacaklardır.