“Böylece yaz geçti, güz geçti, kış geçti. İlkbahar gelip de mayıs güneşi bir genç kızınkine benzeyen ılık nefesini tabiata hohlayınca bademler birden beyazlara büründü. Kırlar kokularını süründü. Deniz aniden duruldu. O sakin mavisini yeniden buldu. Bu arada ihtiyar kavak da tomurcuklanıp yaprak açmıştı.”

Haldun Taner’in tamamı YKY’den çıkan yedi öykü kitabından seçilen dokuz öykünün yer aldığı “Küçük Harfli Mutluluklar” genç okurlar ve Haldun Taner edebiyatına yeni başlayanlar için bir giriş kitabı niteliğinde.

Kitabı hazırlayan Murat Yalçın sunuş yazısında şöyle diyor:
“Nereden bakılsa, hayata bakışındaki derin ve keskin gözlem gücü, insanı ele alışındaki olgunluk ve incelik, durumları ortaya koyuşundaki kültürel zenginlik, anlatımındaki sağlam yapı ve mizahın imbiğinden geçen ışıltılı üslubuyla klasikleşmiş bir yazar çıkar karşımıza. İstanbul Türkçesini, İstanbul ağzını iyi bilen yazarlarımızın başında gelir. Ne de olsa Ahmet Rasim, Ahmet Midhat, Hüseyin Rahmi Gürpınar, Refik Halid Karay, Memduh Şevket Esendal onun ustalarıydı. Bu yedi kitaptan seçtiğimiz dokuz öyküyü okuduğunuzda öykücülüğümüzün bu büyük ustasını daha çok benimseyeceğinizi ve bütün kitaplarını okuma isteği duyacağınızı umut ediyoruz.”

Özellikler

Kitap
Sayfa Sayısı	112
Kitap Özellikleri
Basım Tarihi	08.2016
Boyut	13.5 x 19.5 cm
Tadımlık	<p>Sebati Bey’in İstanbul Seferi</p> <p>Az çok her insanın bir şeye karşı iptilası oluyor. Karantina kâtipliğinden emekli Sebati Bey’in de varsa çiçekleri yoksa çiçekleri...</p> <p>Onunkisi merak değil de illet artık. Bir mecliste İngiliz Kralı’ndan mı bahis geçti, onun ilk aklına gelen çağrışım Kraliçe Viktorya ve dolayısıyla Viktorya gülleridir. Bir yerde gözüne oyma bir yazı takımı mı ilişti, hemen yaklaşıp tahtasını muayene edecek: Ihlamurdan mı imiş yoksa gül ağacından mı? Hatta insanları bile ikiye ayırıyor: Çiçek sevenler, çiçekten anlamayanlar. Birinciler taife-i zevki selim, ikinciler ise, yine kendi tabiriyle, bîbehre ve ham ervah imişler.</p> <p>Çoluk yok çocuk yok. Adamcağız Maltepe’nin dağında bir başına deli mi çıksın? O da buna merak sardırmış. Maltepe’nin havası malum... Öğleden sonra bir deli rüzgâr dört tarafı tamtakır kurutup bırakır. Fakat siz Sebati Bey’deki azme bakın ki böyle namüsait iklimde dahi çiçek yetiştiriyor.</p> <p>Süt hemşiresinin zevci geçenlerde dostlarından birinden Japon gülü tohumu bulmuş. Sebati Bey’in huyunu bildiklerinden bir miktar da ona ayırmışlar. İhtiyarın kaç gündür içi vık vık ediyor. Gidip tohumları alacak. Ama gözü, yolu pek yemiyor. Maltepe neresi, Saraçhanebaşı neresi?.. Yarın giderim, öbür gün giderim, diye savsaklayıp duruyor.</p> <p>İşte bu sabah bir eşref saatine rastladı, kararını verdi. Onların getirmesini beklemeyecek, tohumları bizzat kendi alıp gelecek.</p> <p>İstasyon memuru onun şehre seyrek indiğini bildiğinden her seferinde takılır:<br /> “Ne o beyefendi, yine hovardalığa mı?”<br /> Sebati Bey de bembeyaz sakalının ortasından kıpkırmızı dudakları ile gülümseyerek;<br /> “Affetmişsin sen onu” der. “Ben güllerimin üstüne gül koklamam.”</p> <p>Bu sözlerini pek beğendiğinden, her yerde, “İstasyon memuru bana böyle dedi, ben de ona böyle cevap verdim” diye anlatır durur. O gün trene tıpatıp yetiştiği için istasyoncu ile mülâtafe edemediler.</p> <p>Öğle treni adeta boş... Sebati Bey başını koltuğa dayadı. Altında kayıp giden sarı tarlalara, bir alçalıp bir yükselen telgraf tellerine baka baka, hafiften biraz kestirdi. Haydarpaşa’ya gelip de trenden inince, etrafı bayraklarla donanmış görerek afalladı... Eyyami adiyeden sandığı o gün, meğer İstanbul’un kurtuluş bayramı değil mi imiş? Yağmurdan kaçayım derken doluya tutulmak buna derler işte. Akşamüstü vesait kim bilir ne kalabalık olacak... Acaba geri dönsem mi diye düşündü. Vapur Kadıköy’ünden kalkmış, denizi yara yara geliyor. Olan olmuş bir kere... Vapur yanaşınca güverteye baktı. Adeta bomboş... Sevindi. Herkes Taksim’e merasime gitmiş, kalabalık orda birikmiştir diye avundu. Talihine köprüden de tenha bir tramvay arabası bulmasın mı? Ver elini Saraçhanebaşı...</p> <p>Hararetli karşılanma. Sarılışıp koklaşma. Sonra hoşbeş. Bir miktar Nasrettin Hoca, Bekri Mustafa, Bektaşi fıkrası... Bir de baktı ki akşam oluvermiş. Günler de ne kısaldı! Sebati Bey kucağında Japon gülü tohumlarının paketi, alelacele veda edip süt eniştesinin evinden ayrıldı. Son duraktan rahat binerim diye Fatih’e kadar yürüdü. Ön tarafta bir yer bulup oturunca kurnazlığına pek sevindi. İkide bir elini kesekâğıdına daldırıp uçları sivri pembecik parmakları ile tohumları elleyip küllüyor. Ne sevinç ne sevinç... “Yarın bunlara portakal menekşelerinin yanında yer hazırlarım. Efendime söyleyim, şöyle besmele ile birer birer ekerim. Recep Usta’dan ince dere kumu buldurmalı. İmamın oğlu da güvercin gübresi getirecekti. Langa’da ikamet ederken, liman kâtibi Nusret Bey’in bahçesinde görür de imrenirdim. Bak şu feleğin işine... Seneler sonra bana da müyesser olacakmış.”</p>
Tekrar Baskı	6. Baskı / 07.2023