Ozanımız uluslararası bir çocuk kongresinde tasarlamış bu yapıtı. Büyük masanın kıyılarındaki 150 çocuk yazarını birdenbire 5, 6 yaşlarındaki çocukluklarıyla görmüştür. Daha sonra, onları kendi ülkelerinin coğrafyası, tarihi, başka özellikleri içinde düşleyerek 170’e yakın şiir yazmıştır. Yeryüzü Çocukları diye adlandırdığı bu yapıt, onun evrensel çocukluğunun tadını verir. Ortaparmak bu yapıtın 3. kitabıdır.

Biz çocukların çoğu
Tuna'ya benzeriz
Akarız erkenden okula.

Özellikler

Kitap
Sayfa Sayısı	48
Kitap Özellikleri
Basım Tarihi	04.2008
Boyut	13.5 x 19.5 cm
Tadımlık	<p>Elmas Çocuk</p> <p>Güney Afrika’da, Kap’ta bir çocuk vardı<br /> Elmastan.<br /> Öyle parlardı ki ışıl ışıl<br /> Gözlerini yumardı<br /> O geçerken bütün öteki çocuklar.</p> <p>Ormana gitse<br /> Kamaşırdı yapraklar hep.<br /> İnse ırmağa bir gün<br /> Su, akardı yanıyormuş gibi<br /> Daha köpük.</p> <p>Güneş bile<br /> Bulutlarla örtünürdü<br /> Üzerini aşarken yavaşça,<br /> Elmas Çocuğun.</p> <p>Bıktı böylesine yaşamaktan Elmas Çocuk,<br /> Gitti yalvardı ülkesindeki kırk milyon koyuna:<br /> Yok mu içinizde parlamayı seven<br /> Alsın elmaslığımı benim, versin postunu.</p> <p> </p> <p>Ukraynalı Kızcığın Acısı</p> <p>Kievli kızcığın<br /> Saçları sapsarıydı<br /> Pabuçları yemyeşil.</p> <p>Durdu mu biraz<br /> Değerdi<br /> Saçları pabuçlarına.</p> <p>Koştu mu azıcık<br /> Saçları papatyalara değerdi<br /> Pabuçları kelebeklere.</p> <p>Bu yüzden<br /> Gülerdi çok, koşardı çok,<br /> Dinyeper’de su içerdi çok.</p> <p>Annesi bir gün<br /> İki örgü yaptı saçlarını<br /> Topuz topuz iliştirdi başına.</p> <p>Ayrıldı mı<br /> Sapsarı saçlarının ucuyla<br /> Yemyeşil pabuçlar.</p> <p>İşte şimdi Kievli kızcık<br /> Ne gülüyor ne koşuyor<br /> Ne Dinyeper’den bir yudum su içiyor.<br /> Zanzibar Nine</p> <p>Küçücük adamızda yaşlı kauçuk ağacı<br /> Bir eski annedir<br /> Büyümüş büyümüş<br /> Sevmiş hep.</p> <p>İşte annemin babamın ellerinde bıçaklar<br /> Çizer bin bir yıllık analığı onun<br /> O masallarını, ak masallarını,<br /> Anlatır hep.</p> <p>Yaşlı kauçuk ağacı<br /> Bir eski annedir<br /> Anamın babamın çocukluğuna<br /> Doldurur sütünü hep.<br /> Annesini Kaçırmak İsteyen Çocuk</p> <p>Tajo, yaramaz bir çocuktur, Portekiz’de<br /> Lizbon, annesi.<br /> Çekip götürmek ister, ta balıklara dek,<br /> Atlas Denizi’ne<br /> Annesini yaramaz çocuk.</p> <p>Mantar meşesi, seve seve,<br /> Mantar şarabını oluştururken düşünde, kıpkızıl,<br /> Gün ağarana dek<br /> Onların tartışmasını dinler<br /> Zorlar annesini yaramaz çocuk.</p> <p>Kıyının balıkları binlerce, yüz binlerce,<br /> Mavi bayramlarını sürdürürler<br /> Güneş batana dek<br /> Gülerler onların çekişmesine<br /> Uğraştırır annesini yaramaz çocuk.<br /> Makedonya</p> <p>Makedonyam çocuklar ülkesi<br /> Her yıl Ohri Gölü’nde<br /> Struga’da toplanır bin bir çocuk.</p> <p>Vardar’dan gelenler<br /> Elleri üzüm<br /> Kosova’dan gelenlerin elleri buğday.</p> <p>Kimi Makedon, kimi Arnavut, kimi Türk,<br /> Bütün yeryüzü çocuklarını çağırırlar<br /> Ulaşır onlara bütün yeryüzü çocukları.</p> <p>Yürekleri karışır<br /> Birbirine hepsinin<br /> Gülerken de çalışırken de.</p> <p>Makedonyalı çocuklar okumayı öyle severler ki<br /> Geceleyin bile<br /> Okurlar yıldızları.</p> <p>Bitmez tükenmez bir bayramdadır başkent Üsküp,<br /> Her gün yeni<br /> Her gün pırıl pırıl.</p> <p>Makedonya’nın çocuk olduğu hep<br /> O güzelim Sıra Göllerden belli,<br /> Birbirinin üzerinde göğü tutmaya uğraşan!<br /> Yarışma</p> <p>Yarışıyorlardı Bangladeş’in ormanında<br /> Bir küçük yaban inciriyle bir yavru fil<br /> Senin mi kulağın büyük<br /> Benim mi yaprağım?</p> <p>Güzel takışmaları sürdü nice yıl<br /> Sonuca varamadılar<br /> Filin kulağı büyüdükçe<br /> Genişliyordu yaprağı yaban incirinin.</p> <p>Birininki örterken gövdesini<br /> Birininki iniyordu yere dek<br /> Öyle ki ta içleri biraz bile görmüyordu artık<br /> Yeli de güneşi de.</p> <p>Neyse geldi yanlarına çocuğun biri<br /> Bangladeşli çocuğun biri<br /> Annesi çekmiş<br /> Kulaklarını yaramazın.</p> <p>Utandı yaban inciriyle fil<br /> Yarışmalarından vazgeçtiler süklüm püklüm,<br /> Yaramazınkiler<br /> Üç adım ardından sürünüyordu.<br /> Jamaika’da Gece Oyunu</p> <p>Palmiyenin altında dedi ki annem<br /> Falcıların anlattığına göre<br /> Uyumamız gerek<br /> Yıldızlar doğmadan.</p> <p>Yerken köpekbalıkları birbirini<br /> Bilmiyorum kaç gece yattık karanlıksız.<br /> Karanlıksız iyice uyunmuyor ki<br /> Kuşkulandım ilkin.</p> <p>Işır gibi düşündüm sonra yavaş yavaş<br /> Uyumuş muydu bütün Jamaika<br /> Kimindir uyku denilen<br /> Bu sessiz oyuncak?</p> <p>Dedim ki anneme<br /> Falcılar uyumuşlar mı ki<br /> Bizim de uyumamız gerek<br /> Yıldızlar doğmadan?</p> <p>İşte, Karayip Denizi’nin üzerinde<br /> Değişirken gökyüzü<br /> Uyuyorum: Yarısı annemle oynar karanlığın<br /> Yarısı benimle oynar.</p>
Tekrar Baskı	2. Baskı / 04.2012