Özgürlük Masalı, hafif bir esinti gibi insanın ruhuna dokunan öykülerden oluşuyor. Necati Tosuner bu öykülerde yalnızlığı, çaresizlikleri, arayışı, bulamayışa yazgılı oluşu ve bunun içe işleyen sızısını dile getiriyor. İçten anlatımıyla tutkuların dinmek bilmeyişine ayna tutuyor. Özgürlük Masalı, kişinin duyguların bulanıklığına gizlenmiş iç dünyasını gözler önüne seriyor. Bulvarda serçelerin akşam vakitleri toplanıp da ötüştükleri bir köşe vardır. Bilmem aklımda yanlış mı kalmış? Kışın o en zorlu günlerinde, atkestanesi ağacına üşüşür; kara, tipiye aldırmadan, birer alışılmamış biçimde meyvelercesine dallara asılır, öterlerdi. Yalnız akşamlarımın çoğunda onları seyreder, yaşamanın mutluluğunu cıvıltılarında arardım. Avunacak bir şeyler elde etmeye çalışırdım. Olmazdı. Yalnızlık canıma “tak” demişti.

İÇİNDEKİLER

Yalnızlığa Övgü

Özgürlük Masalı

Martılar Gülüştüler

Göl Kıyısı

İnsan Sayılmak

Bir Ebemkuşağı Peşinde

Doyuş

Gökten Bir Uçurtma Düştü

Ben Suçsuz

YALNIZLIĞA ÖVGÜ

Bırakacaktım bu kentin sokaklarını.

Bulvarda aylaklarca dolaştığım günler... Kızılay Durağı'nda üç kızın çocuksu gülüşüne kurban giden yıllarım... Annemin öğütleri, yalvarışları hatta: " Aman şu yılı bir atlatsan..." Kapı çarpıp çıkmalarım benim... Ağlamalar belki arkamdan... Bile bile, körü körüne bir gidiş...

Çift çifttir herkes. Bir yalnız ben varımdır. Dayanılmaz yalnızlıkta bir yirmi beş kuruşluk sakız ya da bir Bafra sigarasıdır arkadaşım. Beklerim, beklerim eli boş... Umut bu, bilinmez işte. Bir gülücük, bir işaret belki... Oysa boşa. Pek iyi de bilirm ki; bugüne dek olmamış, olmayacak bundan sonra da...